Tango to taniec, którego należy poszukiwać wśród tańców niewolników afrykańskich, których rytmy poprzez Kubę i Meksyk dotarły na tereny Argentyny, dokładnie w okolicę Rio de la Plata, około 400 lat temu.
Pierwsze Tango powstało z muzyki gitar, a kroki dostosowane były do wysokich butów z ostrogami, noszonych przez pastuchów. Nazwa tańca ma również swoje źródło w kulturze afrykańskiej, a ściśle w tańcu zwanym "Tangano", od którego wzięło swoją nazwę. Kształtowane było wiekami przez liczne klasy i warstwy społeczne, różne nacje i kraje, a nawet kultury. Przeplata w sobie elementy tańców niewolników pracujących na plantacjach i tańców różnych narodów i tych prymitywnych, jak też tych cywilizowanych.
Początkowo Tango miało złą sławę i uznawane było za zbyt nieprzyzwoite, by być dopuszczone na sale taneczne. Do Europy taniec ten trafił około 1910 roku również wywołując sprzeciwy. Wówczas to ze spelunek i szynków Tango trafiło na ulice miast, do tawern, sal tanecznych, restauracji a nawet salonów.
Papież Pius X potępił go, jako szkodliwy dla obyczajowości. Zmienił jednak zdanie, gdy osobiście zobaczył Tango w wykonaniu słynnego wówczas tancerza Casimira Ain i jego partnerki. Z czasem powstało tak wiele odmian Tanga, że w 1922 roku zwołano w Londynie konferencję, na której 300 zawodowych nauczycieli tego tańca opracowało jego klasyczny wzór.
W Tangu para tańczy w ściślejszym objęciu niż w innych tańcach. Ważne jest, aby mężczyzna prowadził prawym ramieniem, a także, by każdy krok kończony był z połączonymi stopami.
Rytm Tanga jest bardzo charakterystyczny, utrzymywany w takcie 2/4 lub 4/4. Każdy takt Tanga składa się z czterech równych uderzeń. Kroki wyliczamy: wolny, wolny, szybki, szybki, wolny, szybki, szybki, wolny.
Tajemnica uchwycenia dramaturgii Tanga leży w przyjęciu właściwej postawy i trzymania oraz uzyskaniu wrażenia charakterystycznego kociego ruchu stosowanego w czasie spaceru. Przedstawienie tego tańca jest esencją dobrych i złych stron ludzkiej natury - niewierności, rozczarowania, skrajnego smutku, pełni szczęścia i oczywiście prawdziwej i wiecznej miłości.
Tango to nie tylko taniec. Argentyńczycy twierdzą, że to styl życia, stan umysłu, filozofia. Tango to człowiek, taniec narodzony z ludzkiej natury, mówiący językiem uczuć i emocji, które dla nas każdego są zrozumiałe i bliskie.
...OTO JEST TANGO - PIEŚŃ DOBYWAJĄCA SIĘ Z PIERSI BUENOS AIRES, NARODZONA W BIEDZIE NA PRZEDMIEŚCIACH PO TO, BY ZDOBYĆ CAŁY ŚWIAT..."

Źródło e-wesele.pl